guppedu manasu

రాత్రి-పగలు- ఓ మిణుకుమనే చుక్క

................
తెలతెల్లారుతున్నప్పుడు
ఆకాశాన చుక్కలు
మిణుకుమిణుకుమంటూ
కనీకనపడనట్టు
మనిషితో దోబూచులాడుతుంటాయి.
ఒసేయ్.. ఒరేయ్.. రేయ్
కనీసం జీవితంలో సగభాగమైనా
చీకటిని చీల్చుకుని
కాసేపు వెలుగులో బతకండర్రా..!! అనేమో!?
000
రాత్రంతా మేల్కొని..
కళ్ళింత చేసుకుని
ఆకాశయానం చేస్తూ
తదేకంగా చూసిన ఆ చుక్కల్ని
పగటిపూట భగభగమండే
సూర్యుని గుండెల్లోంచి
వెదికి పట్టుకుని ఎలాగూ చూడలేం.
కానీ, మనసు విశాలమైతే
కాసేపు ఓపికతో ఉండగలిగితే
పగటిపూట కూడా మంచుకొండ
మన గుండెలపై చల్లగా కురవొచ్చు
000
చల్లని వెన్నెల్ని వొళ్ళంతా చిలకరించేది ఒక్క రాత్రి మాత్రమే కాదు,
పగటిపూటలోనూ..  నిస్పృహదేహాన్ని చుట్టుకున్న గుండీలు విప్పి
మనసంతా వెదికిచూసుకుంటే నిండా చల్లదనమే
అందుకేనేమో
వెచ్చని దేహంతో
మళ్ళీ చీకటయ్యేదాకా
పరివర్తనంగా మెలగమని
ఆ వేకువ చుక్క మిణుకుమిణుకుమంటూ
నావైపు తిరిగి చెప్పినట్టుగానే ఉంది
000
అలా గడియారపు ముళ్ళను
అరచేతిలో పెట్టుకుని నడుస్తున్నానో లేదో..
ఒకపొద్దు గడిచింది
పగలు.. తన అస్తిత్వాన్ని విడుస్తూ పడమర దిక్కుకు
కొంచెం కొంచెం కుంగుతోంది
అదే సమయంలో
ఉదయంపూట వెళుతూ వెళుతూ
మిణుకుమిణుకుమన్న ఆ నాలుగు చుక్కలు..
తిరిగి సాయంత్రానికళ్ళా
కొత్త వెలుగుతో
ఆకాశమంతా విప్పారుతూ
సంతోషంగా మెరుస్తున్నాయి
మనిషి జీవితపు చక్రంలో
చీకటి వెలుగుల్లా!!
-గంగాధర్ వీర్ల