Friday 23 June 2017

రాత్రి-పగలు- ఓ మిణుకుమనే చుక్క

................
తెలతెల్లారుతున్నప్పుడు
ఆకాశాన చుక్కలు
మిణుకుమిణుకుమంటూ
కనీకనపడనట్టు
మనిషితో దోబూచులాడుతుంటాయి.
ఒసేయ్.. ఒరేయ్.. రేయ్
కనీసం జీవితంలో సగభాగమైనా
చీకటిని చీల్చుకుని
కాసేపు వెలుగులో బతకండర్రా..!! అనేమో!?
000
రాత్రంతా మేల్కొని..
కళ్ళింత చేసుకుని
ఆకాశయానం చేస్తూ
తదేకంగా చూసిన ఆ చుక్కల్ని
పగటిపూట భగభగమండే
సూర్యుని గుండెల్లోంచి
వెదికి పట్టుకుని ఎలాగూ చూడలేం.
కానీ, మనసు విశాలమైతే
కాసేపు ఓపికతో ఉండగలిగితే
పగటిపూట కూడా మంచుకొండ
మన గుండెలపై చల్లగా కురవొచ్చు
000
చల్లని వెన్నెల్ని వొళ్ళంతా చిలకరించేది ఒక్క రాత్రి మాత్రమే కాదు,
పగటిపూటలోనూ..  నిస్పృహదేహాన్ని చుట్టుకున్న గుండీలు విప్పి
మనసంతా వెదికిచూసుకుంటే నిండా చల్లదనమే
అందుకేనేమో
వెచ్చని దేహంతో
మళ్ళీ చీకటయ్యేదాకా
పరివర్తనంగా మెలగమని
ఆ వేకువ చుక్క మిణుకుమిణుకుమంటూ
నావైపు తిరిగి చెప్పినట్టుగానే ఉంది
000
అలా గడియారపు ముళ్ళను
అరచేతిలో పెట్టుకుని నడుస్తున్నానో లేదో..
ఒకపొద్దు గడిచింది
పగలు.. తన అస్తిత్వాన్ని విడుస్తూ పడమర దిక్కుకు
కొంచెం కొంచెం కుంగుతోంది
అదే సమయంలో
ఉదయంపూట వెళుతూ వెళుతూ
మిణుకుమిణుకుమన్న ఆ నాలుగు చుక్కలు..
తిరిగి సాయంత్రానికళ్ళా
కొత్త వెలుగుతో
ఆకాశమంతా విప్పారుతూ
సంతోషంగా మెరుస్తున్నాయి
మనిషి జీవితపు చక్రంలో
చీకటి వెలుగుల్లా!!
-గంగాధర్ వీర్ల

Sunday 18 June 2017


:: Musing::

నిన్నొక..
జ్ఞాపకంగా మాత్రమే చూడలేను
ఎందుకంటే..
నువ్వసలు జ్ఞాపకమైతే కదా?!
కలలోకూడా
మరుపివ్వని
తియ్యని నిజం!!
-గంగాధర్ వీర్ల
మ్యూజింగ్స్:
ఆకాశవీధిలో నడక
...............
అప్పడుప్పడు
ఆకాశంలోకి తొంగిచూస్తూ ఉండాలి
ఏమో.. అల్లంత దూరం నుంచే
వెన్నెలమ్మమాటాడొచ్చు
నింగిలో వేలాడే ఆ చుక్కలన్నీ ఏకమై
బుగ్గన చుక్కలా..
మిలమిలా మెరవనూవచ్చు
000
అక్కడ
మేఘాలవీధుల్లో
తేలియాడాలంటే
ఇక్కడ నుంచే
కాసిన్ని మల్లెల్ని
గుండెల నిండా తురుముకుని
ప్రేమగా తీసుకుపోదాం
000
అదిగో..
వానొచ్చేట్టుంది
నల్లని కరిమేఘపు చినుకు..
ఏ అచ్ఛాదనలేని
నా వొంటిపై బోర్లాపడి
చిత్తడి చిత్తడి చేస్తోంది
000
కాసేపు వెలుతురు
మరికాసేపు.. చిమ్మచీకటిని
వళ్ళంతా కప్పుకుంటూ
ఒకటే సిగ్గుపడుతున్న
అర్ధచంద్రాకారుడు
అక్షరాలు కూర్చి
ఏదో ఒక పాటపాడమని ఒకటే గొడవ
000
భలే ఉంది..
ఆకాశంలో.. ఈ ఒంటరి నడక
పేరుకే ఒంటరితనం
అడుగులో అడుగై
తెల్లార్లూ..నాతో ఎవరో
కలివిడిగా.. జతగా నడుస్తన్నట్టే ఉంది
000
 అందుకే అప్పడప్పడు
ఆకాశంలోకి తొంగిచూస్తుండాలి
ఆనక అదరమరచి అక్కడే
చల్లని ఆకాశతీరంలో
హాయిగా నిద్రపోవాలి!!
-గంగాధర్ 

మళ్ళీ బడికెళ్ళాలని ఉంది!!
..................................


చేతి సంచిలో 
ఎక్కాలబుక్కు, తెలుగువాచకం, రూళ్ళబుక్కు 
ఓ చెక్కపలక.. నాలుగు ఇరిగిపోయిన కనికలు
నటరాజ్ జామెంట్రీ బాక్సులో రెండు రేగొడియాలు
అప్పుడు అవే..
కోట్లగుమ్మరించి.. ఆకాశానికెదురేగి
రెక్కలకట్టుకుని.. పాలసముద్రాల్లో
తేలియాడుతూ.. జలకాలాడుతూ
బడిగంట సాక్షిగా.. బుల్లి చేతులతో ఒడిసి పట్టుకున్న
కేరింతల సమూహాలు
000
అప్పుడు
అ.. ఆలు దిద్దడం ఎంతతేలికో..
ఇంటిబెల్లు కొట్టేదాకా..
అమ్మ.. ఆవు.. ఇల్లు.. ఈగ
బండిరాలు.. గుండ్రంగా తిరగాల్సిందే
పలకైనా అరగాలి.. కనికైనా ఇరగాలి
ఎవరూ చూడకుంటే..
బుల్లి కనికిముక్క కొరుక్కుని
తినేయాలి.
పలకను దిద్దే పిండిలాంటి నల్లని కనిక
బడిలో చప్పరించే అవకాయ బద్దలాంటిది
అబ్బా.. తలచుకుంటే..
ఆ రుచే గమ్మత్తు.
0000
అప్పుడు
లేత భుజాలపై బరువుల్లేవు
టైలర్ కుట్టిన చేతిసంచిలోనే
తేలిగ్గా బడిచదువు సాగేది
బడిగంట ఇంటిదాకా వినపడేది
బడిగంటంటే పిల్లకాయలకే కాదు
పెద్దోళ్ళకూ వినడానికి ముచ్చటే
000
అప్పుడు బడంటే
తలకింత నూనె రాసుకుని
పళ్ళు, కళ్ళు మాత్రమే కనిపించేంత
మైసూర్ శాండల్ పౌడర్ మొఖానికి రుద్దేసి
చద్దన్నంలో బెల్లంముక్కో..
ఉల్లిపాయముక్కో నంజేసుకుని..
ముక్కెగరేసుకుంటూ
నాసామిరంగా
బడికెళ్తా ఉంటే..
నేలమీద
పచ్చగా విచ్చుకున్న పచ్చికపై
పావురాలు గుంపులా ఉండేది.
000
అప్పడు..
బాబ్డ్ హెయిర్ లు లేవు
మెడపైకి కత్తిరుంచుకున్న తలకట్టులూ లేవు
ఉంటే గింటే.. రెండుజెళ్ళ సీతాళ్ళు
ఉంగరాల జుట్టున్న మంగతాయార్లే
000
అప్పడది
లేతమనసుల్ని
ప్రేమగా కౌగిలించుకుని
నాలుగు లక్షణమైన అక్షర ముద్దల్ని
తినిపించే అక్షరాలసావిడి
లోకం తెలియని బాల్యంలో
రోజంతా..
కాసిన్ని నక్షత్రాల్ని
కాసిన్ని ఆటల్ని
కాసిన్ని పాటల్ని
ముద్దాడుతూ గడిపేసిన రోజులవి
అందుకే..
మళ్ళీ బడికెళ్ళాలని ఉంది!!
-గంగాధర్ 

మ్యూజింగ్
............
ఇలా వచ్చి
అలా వెళ్ళిపోడానికి
నేనేమీ.. చుట్టాన్నికాదు
నీలో ప్రేమ పుట్టకను!
-గంగాధర్ వీర్ల